asPeirHNh

Welcome to asPeirHNh blog!

Επιτέλους το πρώτο post! Μπορεί να κάναμε κάποιο καιρό να το ξεκινήσουμε αλλά είναι να μην πάρουμε μπρος εμείς οι ΗΝ (ή τουλάχιστον αυτό ευελπιστώ να γίνει...)!!!

Mιας που είμαστε σε φάση δημιουργίας του, η θεματολογία που θα μας απασχολήσει δεν θα αφορά (όπως, σχεδόν, φανερώνει ο τίτλος του blog) μόνο τα τεκτενόμενα στο εν λόγω ίδρυμα (όπως φανερώνει ο υπότιτλος του blog) αλλά θα ποικίλει από post σε post, όντας εκτεινόμενο από την επικαιρότητα μέχρι γενικότερες flashιες του καθενός μας.

Α, μην ξεχάσω ότι μπορεί όποιος θέλει να commentάρει και έτσι να ξεκινήσει και μια forumική συζήτηση πάνω σε όποιο θέμα υπάρχει αναφορά.

Let’s start blogging τρελόπαιδα.....!!!

G.T. ©

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

13.082

Αυτός είναι ο «μαγικός» αριθμός που χρειάστηκε φέτος να «πιάσουν» οι υποψήφιοι των «αδιάβλητων» Πανελλαδικών εξετάσεων ώστε να εισαχθούν στο Α.Τ.Ε.Ι. Πειραιώς και πιό συγκεκριμένα στο τμήμα της Ηλεκτρονικής! Αυτός ο αριθμός θα καθορίσει ποιοί θα γελάσουν και ποιοί θα στεναχωρηθούν!

Ύστερα από 5 «γεμάτα» χρόνια μέσα σε αυτό το (στην κυριολεξία) ίδρυμα μπορώ να σας πω μετά βεβαιώτητος πως τα παιδιά που θα γελάσουν θα είναι αυτά που κατάφεραν να μείνουν απ’ έξω... Απ’ έξω από ένα κάκκιστο ίδρυμα, το οποίο εμένα προσωπικά μόνο προβλήματα μου έχει δημιουργήσει. Είμαι νέος (και ωραίος...) και η καρδιά μου έχει δεχθεί τέτοια πίεση που ακόμα και το Κούρσκ δεν θα άντεχε (βlack humour), σου απορροφά κάθε στιγμή της ζωής σου, ακόμα και όταν είσαι έξω, με την παρέα σου (καλή ώρα οι υπόλοιποι συν-bloggίτες) η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από αυτό, ακόμα και με γκόμενες όταν είσαι, μόνο η ιδέα ότι την επομένη έχεις να παραδώσεις εργασία για το/τα εργαστήριο/α και θα αντικρίσεις τον αντιπαθέστατο, βαριεστημένο και κοπροσκυλά «βοηθό», δεν σε αφήνει να «αποδώσεις» τα μέγιστα...

Η άποψη αυτή που έχω για το ΤΕΙ μας, μου καλλιεργήθηκε σταδιακά, διότι όταν εισήχθη, είχα την καλύτερη άποψη για τη συγκεκριμένη σχολή μιάς και όλοι μου λέγαν ότι θα βρω αμέσως δουλειά, θα μάθω πολλά πράγματα (και όντως έμαθα..., πέρα από τους ελάχιστους καθηγητές που με βοήθησαν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να με στηρίζουν και την προσπάθεια που κατέβαλα μόνος μου να «ρουφήξω» όσο το δυνατόν περισσότερα, επίσης έμαθα (και πριν είχα μία ιδέα, αλλά τώρα έχω και χειροπιαστές και ρεαλιστικές «γνώσεις») πως τα κομματόσκυλα κυβερνάν τη χώρα – και όχι μόνο ένα απλό ΤΕΙ - , πως βασιλεύει η αναμπουμπούλα, το καθισιό, το μπάχαλο, η μοιρολατρεία και ιδιαιτέρως τα συμφέροντα!) και η ζωή μου μέσα σε αυτό θα είναι μία φοιτητική όαση!

Τι μου μένει τελικά από αυτή την «όαση»;

Εννέα (9) (ελπίζω να έχω ήδη περάσει κανά-δυό) τελευταία μαθήματα για να πάρω το «χαρτί», πολλά νεύρα για το σύστημα, τους καθηγητές (και για ορισμένους, πρωτόγνωρο μίσος) και τους ίδιους τους φοιτητές που αντί να αντιδράσουν, κάθονται και πίνουν καφέδες και αφήνουν τους 40-άρηδες κομματάρχες – αιωνόβιους «φοιτητές» να κάνουν κουμάντο και τέλος (και χειρότερο), το επίθετο που έχω αποδώσει ο ίδιος στον εαυτό μου και ήταν απόρροια της σχολής, «γκρινιάρης»!

Συμπερασματικά, για εμένα ο αριθμός 13.082 σημαίνει:

ü τόσες σφαλιάρες στην πλειονότητα των καθηγητών

ü τόσες φορές θα έχω δώσει (αδικαιολόγητα) το κάθε μάθημα

ü τόσες χαμένες ώρες από την ζωή μου

ü αλλά και τόσοι λόγοι να με πιέζουν να φύγω από εκεί μέσα, ώστε να κάνω κάτι καλύτερο (ένα μεταπτυχιακό σε καλό πανεπιστήμιο, μπας και νιώσω και εγώ τι σημαίνει φοιτητική ζωή).

Γι’ αυτούς και πολλούς ακόμα λόγους πήρα την απόφαση να συν-δημιουργήσω το συγκεκριμένο blog, ώστε οι φοιτητές (και οι υποψήφιοι ΤΕΙ-ζήδες Ηλεκτρονικοί) να έχουμε τη δυνατότητα να ανταλάσσουμε απόψεις και σκέψεις (και φυσικά, όσο το δυνατόν, πέραν της σχολής), αλλά πολύ περισσότερο, να δώσουμε στους «καθηγηταράδες» μας (θα πάει σε ολονών τα mail…) να καταλάβουν ότι εάν δεν αλλάξουν στάση, οι επόμενοι που θα έρθουν, θα είναι «ψιλιασμένοι» και τα τερτίπια τους (διοικητικά και εκπαιδευτικά) θα βρούν τοίχο!

Καλώς ήρθαμε λοιπόν!

Cheers mates…

greek-tv ©

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κόλλημα!

Λόγω κολλήματος (βλ. διάβασμα - ε, ρε τι μας έχει κάνει το ΤΕΙ...) ο lent θα μας βρεί στην πορεία...

lent ©

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Μαζί πάμε το ΤΕΙ πίσω...»

Το τραγικό φαινόμενο αυτής της εβδομάδας που βέβαια δεν το είχα ξαναζήσει στο “αξιολάτρευτο” ΤΕΙ μας ήταν η αδιαφορία των βοηθών του “πολύ σοβαρού – σημαντικού - τεχνολογικά προηγμένου” εργαστηρίου, Ψηφιακών 2 (Γ’ εξαμήνου!).

Επειδή δεν είχαμε γραφτεί σε λίστα (σε αυτό σίγουρα δεν φταίμε εμείς) περιμέναμε σαν τους βλάκες από τις 11:00 μέχρι τις 14:00 για να γράψουμε στο εργαστήριο. Χαμένες ώρες και κλασσικά χαμένες μέρες στο ΤΕΙ. Απορώ αν μερικοί από εκεί μέσα (και δεν εννοώ τους φοιτητές) θέλουν να μας δώσουν το πολυπόθητο πτυχίο του μηχανικού – ηλεκτρονικού. Αμφιβάλλω αν αυτοί που μας διδάσκουν γνωρίζουν πλήρως την σημασία αυτών των λέξεων, γιατί από ότι έχω διαπιστώσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι μερικοί από αυτούς, ευτυχώς όχι όλοι, θέλουν να μας περάσουν την ιδεολογία και τη νοοτροπία που είχαν αυτοί όταν σπούδαζαν το 1970. Οι καιροί έχουν αλλάξει, η τεχνολογία είναι μπροστά μας και αναπτύσσεται με φοβερούς ρυθμούς και πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό είτε τους αρέσει είτε όχι.

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ…

Redgod©

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Spongebob Squarepants - History

Πλοκή

Ο Μπομπ Σφουγγαράκης, όπως όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες της εκπομπής, μένει στον Βυθό του Μπικίνι, δηλαδή στον βυθό, όπως φανερώνεται από το όνομά του. Είναι περίπου 25 χρονών. Το σπίτι του είναι ένας ανανάς, αν και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σπίτια είναι περίπου όμοια μεταξύ τους, κατασκευασμένα από σίδερο. Οι γείτονές του είναι ο Πάτρικ, ο οποίος είναι ο καλύτερός του φίλος, και ο Καλαμάρης. Δουλεύει σε ένα γνωστό φαστφουντάδικο, τον Τραγανό Κάβουρα ως μάγειρας, αν και πολλές φορές έχει πάρει τη θέση του ταμία, που κανονικά την έχει ο Καλαμάρης, του σερβιτόρου ή ακόμα και του φύλακα. Ο Ευγένιος Καβούρης , συχνά αποκαλούμενος Κυρίος Καβούρης, είναι ο εργοδότης του, που εκμεταλλεύεται την αφέλειά του προς όφελός του. Ο Μπομπ παρακολουθεί επίσης μαθήματα οδήγησης και έχει ένα σαλιγκάρι για κατοικίδιο, τον Γκάρυ.

Η γέννηση της σειράς

Η ιστορία του Μπομπ Σφουγγαράκη Τετραγωνοπαντελονή αρχίζει το 1993, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική το καρτούν Rocko's Modern Life, με παραγωγό τον Steven Hillenburg. Εμπνευσμένος από τους χαρακτήρες της τελευταίας σειράς, άρχισε το 1996 να δημιουργεί σκίτσα των ηρώων του Μπομπ Σφουγγαράκη Τετραγωνοπαντελονή. Έτσι, μαζί με τον παραγωγό Derek Drymon, έφτιαξαν τα πρώτα επεισόδια το 1998.

Ηλικία τηλεθεατών

Παρόλο που η σειρά αυτή είναι καρτούν, δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά. Το αντίθετο μάλιστα, έχει σχεδιαστεί κυρίως για εφήβους και ενηλίκους, κυρίως επειδή υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνονται από παιδιά κάτω των 13 χρονών. Αυτά μπορεί να είναι διακωμωδήσεις, πολιτικά μηνύματα ή υπονοούμενα «μόνο για ενηλίκους».

Πορεία

Στο εξωτερικό

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς προβλήθηκε στις 1 Μαΐου 1999, και ήταν το Bubblestand (δεν έχει προβληθεί στην Ελλάδα). Στη συνέχεια του χρόνου συνεχίζονταν να προβάλλονται τακτικά νέα επεισόδια από το αμερικάνικο κανάλι Nickelodeon. Η σειρά συνεχίστηκε την περίοδο 2000 - 2003.

Για πολλούς λόγους ήταν πιθανό να σταματούσε οριστικά η προβολή της εκπομπής το 2004. Αναφέρθηκε μάλιστα ότι η τηλεοπτική περίοδος 2003 - 2004 θα ήταν η τελευταία, και ότι το τελευταίο επεισόδιο θα προβαλλόταν τον Οκτώβριο του 2004, σχεδόν ταυτόχρονα με την ταινία SpongeBob SquarePants: The Movie.

Τελικά, μετά από καθολική απαίτηση των εκατομμυρίων θαυμαστών της σειράς, ανακοινώθηκε στα τέλη του 2004 η συνέχεια της σειράς το 2005.

Έτσι, από τις αρχές του 2005 μέχρι σήμερα, συνεχίζεται η εκπομπή. Πέρα όμως από την προβολή της στο Nickelodeon, συνεχίζεται και σε άλλα τηλεοπτικά κανάλια, όπως το MTV. Επίσης εκδόθηκαν μερικά ειδικά επεισόδια, όπως το Have you seen this snail?.

Σήμερα προβάλλονται ακόμα επεισόδια στην Αμερική και έχει ανακοινωθεί η κυκλοφορία νέων το 2007.

Στην Ελλάδα

Χαρακτήρες

Οι κύριοι χαρακτήρες της σειράς κατοικούν όλοι στον Βυθό του Μπικίνι. Με εξαίρεση τον Ευγένιο Καβούρη, όλοι τους είναι ηλικίας περίπου 25 - 30 ετών.

Μπομπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής

Ο Μπομπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής (αγγλ. SpongeBob SquarePants) είναι ένα αρσενικό σφουγγάρι. Έχει για σπίτι του έναν ανανά. Δουλεύει στον Τραγανό Κάβουρα ως ικανός μάγειρας, αν και δεν είναι πολύ έξυπνος. Για φίλους έχει τον Πάτρικ, τον κ. Καβούρη και τη Σάντυ.

Καλαμάρης Πλοκάμιας

Ο Καλαμάρης Πλοκάμιας (αγγλ. Squidward Tentacles) είναι ένα αρσενικό καλαμάρι. Για κατοικία του έχει ένα άγαλμα από τη Νήσο του Πάσχα. Δουλεύει ως ταμίας στον Τραγανό Κάβουρα ή, σε μερικά επεισόδια, ως δάσκαλος τέχνης. Είναι πολύ έξυπνος, αλλά ταυτόχρονα συμφεροντολόγος και οξύθυμος. Του αρέσει να ασχολείται με την καλλιτεχνία. Μάλιστα ως κύριο χόμπι έχει το παίξιμο κλαρίνου, αν και δεν τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτό. Ο Μπομπ Σφουγγαράκης τον θεωρεί φίλο του, χωρίς να καταλαβαίνει ότι ο Καλαμάρης τον βλέπει ανταγωνιστικά.

Πάτρικ Αστέρης

Ο Πάτρικ Αστέρης (αγγλ. Patrick Star) είναι ένας αρσενικός αστερίας. Η οικία του είναι ένας λάκκος καλυμμένος με έναν βράχο. Εμφανίζεται να εργάζεται μόνο σε μερικά επεισόδια - στον Τραγανό Κάβουρα ή στο εστιατόριο του Πλαγκτόν. Είναι πολύ χαμηλής νοημοσύνης και αδύνατης μνήμης, αγαπά όμως πραγματικά το Μπομπ.

Ευγένιος Καβούρης

Ο Ευγένιος Καβούρης (αγγλ. Eugene H. "Armor Abs" Krabs) είναι ένας αρσενικός κάβουρας, ηλικίας 50 - 60 ετών. Για σπίτι του έχει μια άγκυρα, ενώ είναι ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου Τραγανός Κάβουρας όπου δουλεύει ο Μπομπ και ο Καλαμάρης. Είναι πολύ έξυπνος, αλλά ταυτόχρονα τσιγκούνης και εκμεταλλευτής. Κάποια στοιχεία του θυμίζουν το Σκρουτζ Μακ Ντακ.

Σάντυ Φουντούκη

Η Σάντυ Φουντούκη (αγγλ. Sandy Cheeks) είναι ένας θηλυκός σκίουρος. Κατοικεί σε ένα γυάλινο θόλο προστατευμένο από το νερό, αφού είναι ζώο της ξηράς. Είναι πολύ έξυπνη και φιλική, αλλά και ο πιο βίαιος χαρακτήρας της σειράς, κάτι που δικαιολογείται από την τεξανή καταγωγή της. Χωρίς να δηλώνεται ευθέως, αφήνεται να εννοηθεί ότι είναι η σχέση της με το Μπομπ δεν είναι μόνο φιλική. Η Σάντυ δεν εμφανίζεται σε όλα τα επεισόδια, σε αντίθεση με τους προηγούμενους ήρωες της σειράς.

Ή γλώσσα και η γραφή στον Βυθό του Μπικίνι

Η γλώσσα

Η γλώσσα που ομιλείται από τους κατοίκους του είναι Αγγλικά, για να καταλαβαίνουν και οι τηλεθεατές (βέβαια έχουν γίνει μεταγλωτίσεις σε πολλές γλώσσες). Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι ήρωες έχουν την ικανότητα να μιλάνε με το σαλιγκάρι του Μπομπ, τον Γκάρυ, που ακούγεται σαν γάτα και προφέρει μόνο μία φράση. Επίσης, μας έχει γίνει γνωστό, ο Μπομπ μπορεί να μιλάει με τις τσούχτρες. Τέλος, στο επεισόδιο Στον πάτο(αγγλ. Rock Bottom), μαθαίνουμε πως οι κάτοικοι του Βυθού του Μπικίνι έχουν γλωσσική ανεξαρτησία, καθώς σε μία γειτονική πόλη ομιλείται μια άλλη διάλεκτος των Αγλλικών.

Η γραφή

Η πλειονότητα των γραπτών κειμένων στον Βυθό του Μπικίνι είναι και αυτά στα αγγλικά. Οι περισσότερες ταμπέλες και τα περισσότερα γραπτά είναι γραμμένες στα αγγλικά. Όμως, όπως μας γίνεται φανερό από το επεισόδιο Στον πάτο (αγγλ. Rock Bottom), η τελευταία ταμπέλα της πόλης, δηλαδή αυτή με την επιγραφή "Φεύγετε απ' τον Βυθό του Μπικίνι" είναι γραμμένη με αγγλικούς χαρακτήρες, αλλά όχι στην ακέραιά τους μορφή - μερικοί είναι ανάποδα, άλλοι δεν έχουν ένα τμήμα τους κ.ό.κ. Επίσης, σε μερικά επεισόδια δεν διακρίνονται τα γράμματα, μόνο γραμμές, αλλά οι ήρωες έχουν την δυνατότητα να τα διαβάσουν. Τέλος, απ' το επεισόδιο Στον πάτο, καταλαβαίνουμε πως, στην γραφή, ο βυθός του Μπικίνι έχει ανεξαρτησία, αφού σε μια γειτονική πόλη τα γράμματα στις ταμπέλες είναι αγγλικά που δεν μπορούν να διαβαστούν ή διαβάζονται δύσκολα.

Spetsos ©

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αναδρομή και τίτλοι τέλους...

Λοιπόν, νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος προλογίσματος αυτού του blog είναι με μία ιστοριούλα…

Ήταν λοιπόν κάποτε έξι νέοι, οι οποίοι, η τύχη (ή η ατυχία αν προτιμάτε για εσάς που το διαβάζετε) έδωσε καλώς ή κακώς να περάσουν στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Από τότε λοιπόν, πέρασαν αισίως πέντε συναπτά έτη.

Πέντε χρόνια αγωνίας, εξεταστικών, πλάκας, άγχους και… εργαστηρίων και εργασιών! Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα χειμωνιάτικα πρωινά, αλλά πολύ πρωινά όμως, που έπρεπε να τρέχεις να προλάβεις το εργαστήριο ή τα βράδια που γινότανε κατακλυσμός αλλά εσύ είχες μάθημα ως αργά το βράδυ; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εξετάσεις στα εργαστήρια που έπρεπε να σπαταλήσεις περισσότερο χρόνο για να καταλάβεις γιατί κόπηκες από αυτόν που έπρεπε να διαβάσεις για να περάσεις; Και όταν έφτανε η ώρα της εξεταστικής, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αντικειμενικότατες κατά τα άλλα βαθμολογήσεις τύπου «περνάς με 5 ή κόβεσαι με 3»; Ποιος μπορεί όμως να ξεχάσει και τις πλάκες, τα κενά (ή τις κοπάνες) για καφέ και bowling ή τις ομηρικές μάχες στο παρκέ του τάβλι, (όπου κάποιοι έκαναν προσευχή να πάρουν ματς…); Εντάξει, εντάξει, μπορεί να έγινα λίγο προκλητικός αλλά πλάκα έκανα (ίσως και όχι…).!

Και φτάνουμε στο σήμερα που οι ήρωες μας προσπαθούν όλοι τους να πάρουν (…επιτέλους…) πτυχίο και να μπουν στη λίστα αποφοίτων του ιδρύματος, αλλά περισσότερο δύσκολο μοιάζει παρά απτό. Είναι για παράδειγμα σαν την ομάδα μας τον Παναθηναϊκό, καλά μην αρπάζεστε κιόλας, μια διαπίστωση κάνω, που προσπαθεί την τελευταία πενταετία να κάνει πορεία στην Ευρώπη ή έστω να πάρει το πρωτάθλημα αλλά μάταια…! Ελπίζω αν ο συνειρμός μου είναι αληθής και πάρουμε πτυχίο όταν πάρει και ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα, αυτό να γίνει σύντομα! Okay, πάλι έγινα εριστικός αλλά μην το πάρετε και πολύ στα σοβαρά…! Έφτιαξαν τώρα και αυτό το blog σαν χώρο έκφρασης ιδεών, απόψεων και προβληματισμών, για το οποίο σας γράφω και εγώ αυτή τη στιγμή, αλλά θα αφήσω τους έμπειρους συναδέλφους μου να σας πουν περαιτέρω για αυτό και εγώ θα αρκεστώ σε αυτά τα λίγα που ελπίζω να σας έκαναν να χαμογελάσετε και ίσως σε όσους από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και έχετε περάσει από παρόμοιες καταστάσεις να σας θύμισα παλιές καλές ή όχι στιγμές. Όπως και να ‘χει, ελπίζω να μη σας κούρασα και να τα ξαναπούμε στο προσεχές μέλλον.

ΤΕΛΟΣ…!

♣SRDNS ©