Τελείωσαν και οι εκλογές... και αρχίσαν οι εγγραφές! Μετά τα απανωτά κάζα των «πανελληνίων», οι πρώην μαθητές και νυν φοιτητές περνάνε σιγά-σιγά, ένας-ένας, τις «Πύλες» των Πανεμπιστημίων!
Μόνο και μόνο στην όψη αυτών, τα «κοράκια» a.k.a. φοιτητοπατέρες, παρατάξεις και λοιποί «συγγενείς», ακονίζουν δόντια, μασέλες (είπαμε, αιώνιοι φοιτητές...), νύχια και αφίσες ώστε να δελεάσουν κάθε «ψαρωμένο» newbie, να τον «βοηθήσουν» στα «δύσκολα» φοιτητικά χρόνια που προμηνύονται, δίνοντάς του για αρχή τα τηλέφωνα ορισμένων «εκπροσώπων» (κάτι σαν οδηγό σπουδών ένα πράγμα...), βοηθώντας τον να συμπληρώσει την πρώτη του – μόνο για επιστήμονες επιπέδου NASA - δήλωση μαθημάτων και καλωσορίζοντάς τον με ένα «τζάμπα» welcome πάρτυ! Έλληνα ή και αλλοδαπέ φοιτητή σε νεοελληνικό πανεπιστήμιο, πρόσεχε! Όπου ακούς τζάμπα, φύγε μακριά, όπου ακούς «έλα να σε βοηθήσω», θυμήσου τον Κεντέρη και τους 6 μαύρους να τον κυνηγάνε, όποιον «εκπρόσωπό σου» βλέπεις να του «γυαλίζει» το μάτι, ρώτα τον απλά: «Πόσο χρονών και τι επαγγέλεσαι ρε κάφρε;»
Βρωμίζουν τους τοίχους, πλακώνονται μεταξύ τους (spetso, έχεις χάσει εσύ σκηνικά...) για το ποιός θα πρωτολερώσει τους τοίχους, ψάχνουν άδειους και καθαρούς τοίχους για να τους «καπαρώσουν», να τους εκμεταλευτούν, να τους αξιοποιήσουν με κομματικές εκφράσεις «του σωλήνα» (και γενικά ασχολούνται πάααρα πολύ με τους τοίχους), μοιράζουν προκηρύξεις, προγράμματα για το ποιός είναι ο πιό τρανός και ο πιό σπουδαίος, ποιός κάνει τις καλύτερες εκδρομές και τα καλύτερα πάρτυ (να ήταν και με ...ούζα, να πω, πάει στο καλό!). Αυτή είναι η μία όψη της δουλειάς των αυτοαποκαλούμενων «εκπροσώπων μας». Η άλλη, είναι να τα έχουν καλά με όσους το δυνατόν περισσότερους «καθηγητές», ώστε «το τμήμα να πάει μπροστά» (για ένα κλειστό V.I.P. club, φυσικά).
Προσπαθώ να μην κατηγορώ τα παιδιά που είναι σε οποιαδήποτε παράταξη, αλλά... Ο καθένας έχει το δικαίωμα, τους λόγους, αλλά και τις ευθύνες να ανήκει όπου θέλει. Αρκεί πάντοτε, να μην είναι σε βάρος των υπολοίπων, να καπελώνουν τους «ανεξάρτητους» συναδέλφους τους και να μην αδικούνται οι τελευταίοι από τις πράξεις των πρώτων!
Για όλους τους παραπάνω λόγους καλώ τους «παραταξικούς» συναδέλφους να χαλαρώσουν, να μην πορώνονται, να μην υπερβάλουν με τοόσο ζήλο και να ζήσουν περισσότερο φοιτητικά και λιγότερο κομματικά, γιατί όσο καλή και υγιής είναι η πολιτικοποίηση του ατόμου, τόσο αρνητική είναι η κομματικοποίησή του...